Να κοιμάμαι στην αγκαλιά σου...

Είναι φορές που μια γλυκιά κουβέντα κι ένα απαλό χάδι στο μάγουλο δεν είναι αρκετά. Είναι φορές που το μόνο που χρειάζεται ο οργανισμός σου είναι μια μεγάλη αγκαλιά. Να χωθείς στην αγκαλιά αυτού που αγαπάς, να σε αγκαλιάσει τόσο σφιχτά ώστε να μην σκέφτεσαι τίποτε άλλο, παρά μόνο πως αυτός είναι το τέλος κι αυτός η αρχή. Κι είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη να σε νιώσω! Να κοιμάμαι και να σε νιώθω να με σκεπάζεις καλύτερα, να σε νιώθω να ανασαίνεις στην πλάτη μου καθώς κοιμάσαι κι εσύ. Να ξυπνάω νωρίτερα από σένα και να σε χαζεύω να κοιμάσαι σαν άγγελος. Να ξυπνάς και να με βλέπεις που σε κοιτάζω και να με παίρνεις αγκαλιά! 

Να με φιλάς στο μέτωπο και να μου λες «καλημέρα μικρό μου!». Να χαϊδεύεις τα χέρια μου και να σφίγγω εγώ τα δικά σου. Να με γαργαλάς γιατί ακόμα είμαι αγουροξυπνημένη, κι εγώ να σου φιλάω τον σβέρκο, γιατί σε ανατριχιάζει. Να γελάμε δυνατά και ξανά να φωλιάζουμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου κάτω από το πάπλωμα. Να περνάει έτσι η ώρα χωρίς να κουνιόμαστε. Να έχω το χέρι μου στο στήθος σου και να νιώθω πως κρατώ τους παλμούς της καρδιάς σου. 

Να με αρπάζεις και να με σηκώνεις από το κρεβάτι γιατί η ώρα πέρασε. Να καθόμαστε στον καναπέ αγκαλιά και να κάνουμε σχέδια για τη μέρα μας και να καταλήγουμε πάλι να πειράζουμε ο ένας τον άλλον. Να βάζεις ταινία να δούμε και εγώ να κοιτάω εσένα, όχι την οθόνη. Να μου χαμογελάς και να μη μου αφήνεις το χέρι, γιατί ξέρεις πόσο φοβάμαι τα θρίλερ! Να μπλέκονται τα δάχτυλά σου με τα δικά μου κι εγώ να σε φιλάω στη μύτη. Να με σφίγγεις στην αγκαλιά σου και να κοιτάς των ματιών μου το βάθος. Να μην ασχολούμαστε πλέον με την ταινία, αλλά ο ένας με τον άλλον. Να με περιμένεις να ετοιμαστώ και να μην παραπονιέσαι που δεν ξέρω ποιά μπλούζα να βάλω. Να περπατάμε χέρι-χέρι μέσα στη βροχή χωρίς ομπρέλα, για να πιούμε το καφεδάκι μας κι εσύ να με κοιτάζεις στα μάτια λες κι είμαι όλος σου ο κόσμος. Να νοιάζεσαι να μη βραχώ, κι ας σου λέω ότι δε με ενοχλεί η βροχή! 

Να αλλάζουμε γρήγορα ρούχα για να μην κρυώσουμε και να είμαστε πάλι αγκαλιά κάτω από το πάπλωμα, να μιλάμε για σένα, να μιλάμε για μένα, για σένα, για μένα, το «εσύ» και το «εγώ» να γίνονται ένα, να είναι ένα, να είναι αγκαλιά. Και πάλι μετά αμίλητοι να είμαστε αγκαλιά. Να μου λες να γυρίσω πλευρό για να με αγκαλιάσεις καλύτερα και πιο σφιχτά και να το κάνεις. Και να με ηρεμείς τόσο, που αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά σου. Να μου λες καληνύχτα και να βυθίζεσαι κι εσύ στον ύπνο σου. Κοιμήσου. Να συναντηθούμε πάλι στα όνειρα. Και όταν ξυπνήσουμε, να κάνουμε τα ίδια...