Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Σιωπή.


Λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Για σκέψου, και μόνο η φράση σε κάνει να πιστεύεις το αντίθετο. Ότι κάτι ζει για πάντα. Σαν την αγάπη λόγου χάρη. Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ, είναι μέσα μας λένε.

Μα, η ελπίδα πεθαίνει στο τέλος. Απλά είναι η τελευταία στη σειρά. Ίσως για αυτό ο θάνατος της σημαίνει κάτι. Να σημαίνει άραγε το τέλος ενός δρόμου, την αρχή ενός τούνελ;

Κοιτάω το ταβάνι. Η τηλεόραση δείχνει από μόνη της. Μπα, βαριέμαι να κοιτάξω. Τι θ'αλλάξει δηλαδή; "Happy end" και αηδίες.

Ρωτάω πώς θα είναι οι μοναξιές μου σε ένα τριώροφο σπίτι. Μικρότερες λέω. Δεν μπορώ να το γεμίσω αυτό το σπίτι με σκέψεις, είναι πολύ μεγάλο. Σα να διαιρείς το 5 με το 10 και το 5 με το 100.

 Αλλά ξεκίνησα με την ελπίδα...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου