Και μία δόση νεραϊδόσκονης να φωτίζει τις μοναχικές μας νύχτες...

Και ποιός είπε πως η μαγεία δεν υπάρχει; ή δεν είναι εφικτή; 

Κοίταξε γύρω σου και θα την βρεις! 

 Στα στενά σοκάκια, τις νύχτες, όταν ο άνεμος σου ψιθυρίζει στ' αυτί και το αχνό φως γαργαλάει τα υγρά - από την υγρασία- μάρμαρα. 

Στο μισάνοιχτο παράθυρο που αδιάκοπα επιτρέπει στο λάγνο φως του φεγγαριού να διαπεράσει το λεπτό ύφασμα της κουρτίνας, φωτίζοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο ένα ξεχασμένο δωμάτιο που έμεινε εκεί - θαρρείς - για να εξιστορεί τους ύμνους μιας ξεχασμένης αγάπης...  

Στη λέξη "σ' αγαπώ" που έχει την δύναμη να φωτίζει και το πιο κατσουφιασμένο μουτράκι!

Στην αλμύρα της θάλασσας, στο ρίγος που σου προκαλούν τα φουρτουνιασμένα κύμματα και στις αισθήσεις που ξυπνούν όταν σε χτυπά ο αέρας στην πλάτη...

Θαρρείς δεν υπάρχει μαγεία πουθενά, αλλά ξεχνάς πως μαγικός είναι κι ο τρόπος που γεννιόμαστε, ζούμε, πεθαίνουμε.

Γιατί η μαγεία πηγάζει από τα εσώψυχά μας, είναι η κινητήριος δύναμη που μας ωθεί να προσπαθούμε, όταν οι γύρω μας έχουν ξεγράψει...

    

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα νιώσεις έτοιμος να καταθέσεις τα όπλα...θυμήσου τα λόγια του Πήτερ Παν που έσωσαν την μικρή του νεράιδα:

"I do believe in magic..I do, I do..."    Α.Λ.