Όχι, οι άνθρωποι δεν είναι κακοί...
Ούτε ανόητοι...
Είναι απλώς αδιάφοροι.
-----
Σκοτείνιασε.
Καθένας κάπου πάει για ν' αφήσει πίσω του
την ερημιά.
Ερημώνουν οι δρόμοι, τα μαγαζιά,
σωπαίνουν οι συνοικίες.
Τότε είναι που βγαίνω.
Μ' αρέσουν οι δρόμοι όταν είναι άδειοι όπως και οι
συνοικίες όταν σωπαίνουν.
Μ' αρέσει ο θόρυβος των φύλλων όπως
και το φως του φεγγαριού.
Μ' αρέσει το γλυκό παραμύθι των κυμάτων
όπως και ο καθαρός βουνίσιος αέρας.
Κι' αν όλα τούτα δεν μ' αρέσουν
χαίρομαι που τους κρατώ συντροφιά ...
Σαν φάντασμα περιστρέφομαι μέσα σε γνώριμα τοπία.
Εδώ γέλασα, εκεί έκλαψα.
Εδώ κάθησα, εκεί έτρεξα.
Εδώ τσακώθηκα, εκεί έκανα έρωτα.
Ίδια τοπία, άλλοι άνθρωποι.
Τι κρίμα!Σε λίγο και τούτα θα μείνουν μόνα.
Καθένας κάπου πάει για ν' αφήσει πίσω του
την ερημιά.
-----
Μην μιλάς* Ψιθύριζε.
Σ' ακούω καλύτερα.
Μην αγγίζεις* Χάιδευε.
Σ' αισθάνομαι περισσότερο.
Μην συζητάς* Κοίταζε.
Σε καταλαβαίνω εντονώτερα.
Μην σκέφτεσαι* Ονειρέψου.
Έλα κοντά μας, πλησίασέ μας
κάτσε δίπλα μας.
Ναι, με μας που όλοι κατηγόρησαν
Με μας που όλοι με περιφρόνηση
κοίταξαν.
Και πάρε από μας την απλότητα,
την ειλικρίνια, και την αγνότητα
που όλοι ασπάστηκαν μα δεν άγγιξαν.
Τι κι' αν είμαστε ουτοπιστές.....
-----
Με την ίδια ευκολία
που θυμόμαστε όταν μιλάμε
θα πρέπει και όταν
σιωπούμε να ξεχνάμε.
-----
Σε μια στροφή κάποιος ήταν κρυμμένος.
Και με χτύπησε.
Και έχασα το κουράγιο μου.
Και είπα ποτέ πια να μην ξαναστρίψω.
Και πήγαινα όλο ευθεία,
όσπου έπεσα μέσα στον τεράστιο λάκο
που δεν είχα προσέξει.
Και μένω ακίνητος.
Και είδα ένα αστέρι έτοιμο να πέσει
Και είπα μια ευχή "βοήθεια, αλλαγή"....
.....και το αστέρι έπεσε επάνω μου.
-----
Μπορείς να αντλήσεις δύναμη από ένα λουλούδι;
Μπορείς να πάρεις κουράγιο από το πέταγμα ενός πουλιού;
Μπορείς να αισθανθείς ελεύθερος αναπνέοντας καθαρό αέρα;
Αν ναι έχεις κερδίσει. Έχεις κερδίσει την ζωή,
την αγάπη, την χαρά. Και κάτι ακόμη.
Νίκησες την μοναξιά και την απογοήτευση.
Νίκησες τον θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου