Αποφθέγματα ξένων ποιητών

 

• Το κομμένο σχοινί μπορείς να το ξαναδέσεις. Θα κρατήσει πάλι, ωστόσο θα ‘ναι κομμένο. Ίσως πάλι ν’ ανταμώσουμε, μα εκεί που μ’ άφησες δεν πρόκειται ποτέ να με ξαναβρείς.  ~ Bertolt Brecht

• Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που πια δεν είσαι αληθινή. Προφταίνω άραγε ν΄ αγγίξω αυτό το σώμα που πάλλεται, να φιλήσω πάνω σ΄αυτό το στόμα μια αγαπημένη φωνή που γεννιέται; Σ' έχω τόσο ονειρευτεί που τα μπράτσα μου συνηθισμένα, σφίγγοντας την σκιά σου, ν' αγγίζουν το στήθος μου, ίσως δεν θα μπορούσαν να τυλίξουν το κορμί σου. Και είναι πολύ πιθανό, αν γίνει αληθινό το όραμα που με κατέχει χρόνια τώρα, να μεταμορφωθώ και γω σε μια σκιά. ~ Robert Desnos

• Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν την αρμενίσαμε ακόμα. Το πιο όμορφο παιδί δεν μεγάλωσε ακόμα. Τις πιο όμορφες μέρες μας, τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα. Κι ό,τι πιο όμορφο, κι ό,τι πιο όμορφο θα ‘θελα να σου πω, δε στο ‘πα ακόμα. ~ Nazim Hikmet

• Αν σε μισούν να μη μισείς, κι αν είσαι πληγωμένος να μην είσαι ευκολόπιστος μήτε πονηρεμένος. Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις, να σκέφτεσαι χωρίς τη ζωή στη σκέψη να χαρίζεις. Αν μεγαλόψυχος μπορείς το ίδιο να ξανοίξεις το θρίαμβο ή τον όλεθρο που κάποτε θα σμίξεις. Αν υπομένεις τους κακούς ν' ακούς που θα χαλνούνε τα λόγια σου τ' αληθινά κι άμυαλους θα πλανούνε. Αν μπορείς ό,τι αγάπησες ρημάδι ν' αντικρύσεις με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις. Αν όσα πλούτη κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις σ' ένα παιχνίδι τολμηρό να μην τα λογαριάσεις. Κι όταν χαθούν αχάλαστη νά 'ναι η ζωή σου εσένα χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα. Αν σκλάβα σου νάχεις μπορείς στην πράξη την καρδιά σου, να βρεις το θάρρος πού "μεινε πολύν καιρό μακριά σου. Αν στην καταστροφή μπορείς νά "χεις την ίδια γνώμη, μ' άσειστη θέληση να λες: «βάστα καρδιά μου ακόμη». Κι αν δεν μπορείς φίλος κι εχθρός πίκρες να σε ποτίζει. Κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο τ' αξίζει. Κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις και μέσα του κάθε στιγμής τους θησαυρούς να κλείσεις. Όλα δικά σου γίνονται τότε σ' αυτή την πλάση κι είσ' άξιος άνδρας που κανείς δε θα σε ξεπεράσει. ~ Rudyard Kipling

• Στο στήθος ένα σφίξιμο. Tο βήμα χάνω, πάω βιαστική. Aπό την αγωνία, την λαχτάρα, φόρεσα το γάντι το αριστερό, στο χέρι το δεξί. Τόσα σκαλιά ν’ ανέβω, αδύνατον. Μα είναι τρία, χρυσή μου! Ηχος γλυκός σαλεύει μες στα δέντρα και το φθινόπωρο μου λέει “Πέθανε μαζί μου'. Η τύχη μου παντοτινά ασταθής, άχαρη, σαν εσένα. Είμαι απελπισμένη. Λύση καμιά δεν βλέπω, ω! ακριβέ. Πεθαίνω εγκαταλειμμένη. Tο βλέμμα στρέφω, να το σπίτι μας κι η κάμαρα. Kεχριμπαρένια καίνε τα κεριά της τελευταίας μας συνάντησης το σμίξιμο, και η φωνή σου μες στ΄ αυτιά μου ακόμα τραγουδά. ~ Anna Akhmatova

• Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις. Τόσα πολλά πράγματα μοιάζουν αποφασισμένα να χαθούν που η απώλειά τους καταστροφή δεν είναι. Χάνε κάτι κάθε μέρα. Αποδέξου το νευρίασμα των χαμένων κλειδιών, της κακοξοδεμένης ώρας. Την τέχνη της απώλειας δεν είναι δύσκολο να μάθεις. Ύστερα εξασκήσου να χάνεις περισσότερα, να χάνεις γρηγορότερα: τόπους κι ονόματα, και το πού σκόπευες να ταξιδέψεις. Τίποτα απ' αυτά καταστροφή δεν φέρνει. ~ Elizabeth Bishop

• Μα τι είναι ο έρωτας; Σε εκλιπαρώ αγαπημένη μου καρδιά, πες μου. Είναι μια επιστροφή στο κέντρο μας, στο γνώριμο πυρήνα της αθωότητας που είναι ακόμα γεμάτη εμπιστοσύνη; Είναι μήπως ένα πρώτο άγριο ξέσπασμα της ύπαρξής μας, μια προσπάθεια να πάρουμε ακραία μέτρα και για λίγες ώρες να είμαστε παντογνώστες; Ή τι είναι ο έρωτας; Είναι αυτό το προαιώνιο όραμα που φωτίζει την πορεία μας με επικίνδυνους χρησμούς προσβλέποντας στην έγκαιρη παρέμβαση του θανάτου; ~ Robert Graves