Σκέψεις θερινής νυκτός

Μα δεν γινόταν διαφορετικά, καρδιά μου

Σαν δυο ευθείες γραμμές, δίχως τέλος, δίχως αρχή, οι ζωές μας

Δε σου ’μαθε κανείς πως δυο ευθείες παράλληλες δε διασταυρώνονται;

Δεν γινόταν διαφορετικά

Κι ύστερα άκουγα λόγια, λόγια, κι άλλα λόγια

Υποσχέσεις βουβές να χάνονται στην αύρα του μεσημεριού

Υποσχέσεις γραπτές να μπερδεύονται σαν δυο κουκκίδες στο χάρτη

Μα, λες, φοβήθηκες, σκοτίστηκες

Κι έτσι αρνήθηκες, κρύφτηκες, εξαφανίστηκες

Πώς αλλιώς;

Η αγάπη δεν είναι δεδομένη, ψυχή μου

Αν δεν το προσπαθήσεις, κάπου την χάνεις

Με πιάνεις; 

‘‘Αγάπησα, αγάπησα, αγάπησα’’

Κραυγάζεις συνεχώς και σηκώνεις λάβαρα για αποδείξεις

Δε σου ’μαθε κανείς πως η αγάπη δεν είναι λάβαρα;

Δε σου ’μαθε κανείς πως η αγάπη όταν γίνεται κραυγή, τρομάζει;

Και δειλιάζει

Και φεύγει

(ποίημα από την προσωπική μου συλλογή)